Na łamach miesięcznika społeczno-kulturalnego „Śląsk” Tomasz Pyzik recenzuje tom szkiców Janusza Nowaka „Głód nadziei. Eseje i szkice o poezji współczesnej” (Biblioteka „Toposu”, Sopot 2020). W tekście zatytułowanym „Z pracowni dzieł ostatecznych”, czytamy m.in.:
„Głód nadziei” jest zbiorem będącym świadectwem swoistej służby dla poezji, która sama jest, jak napisał autor, „w służbie dobrego”. Dwugłos poety i krytyka staje się tym samym głosem ujednoliconym. Liryka objęta erudycyjną narracją badacza zyskuje wzmocnioną siłę wyrazu, dzięki czemu poszerza się kanał dostępu do czytelnika. Zaistnienie literackiej symbiozy umożliwia dostrzeżona przez autora w pismach krytycznych Adriana Glenia formuła „empatycznej hermeneutyki”. Dokładne wczytanie w tekst źródłowy i wczucie w poetę to niewątpliwie części składowe procesu krytycznoliterackiej analizy, która każdorazowo zachodzi w pracowni Janusza Nowaka. Jakość wpisana w produkt końcowy mówi nam, że jest to warsztat wyjątkowy. To pracownia dzieł ostatecznych”.
[Miesięcznik społeczno-kulturalny „Śląsk” nr 2(305)2021]
